Hoi! Leuk dat je de tijd hebt genomen om onze 4^e blog te lezen over onze stageperiode in Oeganda. De afgelopen maand hebben we naast hard werken op het project ook hele leuke uitstapjes gemaakt om meer van het land te zien.

Safari Murchison Falls

Van 3-5 april zijn we op Safari geweest. Dit was voor ons een hele gave ervaring. We zijn er nog steeds van onder de indruk! De eerste dag begon met een eind rijden. Halverwege onze heenreis hebben we de tijd kunnen nemen om neushoorns te ‘spotten’. We werden meegenomen door onze gids die ons naar de plek bracht waar een aantal van de neushoorns op dat moment verbleven. We reden door een gigantisch natuurgebied om daar te komen. Voordat we de auto uit gingen kregen we een korte instructie over wat we in geval van nood moesten doen, lees: ‘wat moet je doen wanneer ze rennend op je afkomen?’. SLIK…. Best spannend. We kregen de kans om 6 neushoorns te zien, verdeeld over twee groepen en op nog geen 20 meter afstand. Heel bijzonder!

Vervolgens reden we verder naar de plek waar we de eerste nacht zouden verblijven. Dit waren een soort bungalows. We waren behoorlijk moe van de hele dag en aangezien de wekker voor de volgende dag weer op 6.00 stond zijn we op tijd ons bed in gegaan.

De volgende ochtend was het namelijk tijd voor de ‘game drive’. Je zit dan in een busje met open dak en rijdt 4 uur lang door een groot natuurgebied om verschillende diersoorten te bekijken. Dit was het meest indrukwekkende van de hele trip. Voor ons staken olifanten en giraffen over en we zagen gigantische groepen met buffels en springbokken. Het voelde alsof we deel waren van een natuurfilm, zo mooi! Na deze tocht hebben we over de nijl richting de watervallen (Murchison Falls) gevaren. Onderweg kwamen we nijlpaarden en krokodillen tegen. Opnieuw heel bijzonder. Na de boottocht hebben we een wandeling langs de rotsen, op weg naar de watervallen gemaakt. Het uitzicht daar was zo mooi. De kracht en het geluid van de watervallen is zo intens. Het licht van de zon scheen precies zo in de waterval dat we vlak voor ons een regenboog te zien kregen. Dit maakte het plaatje helemaal af.

Deze avond hebben we geslapen in typische Afrikaanse hutjes: Banda’s. We verbleven op het terrein van een hele lieve vrouw, die ons goed verzorgde en vertelde over het ontstaan van deze ‘logeerplekken’. Ze vertelde dat wij met ons verblijf de community steunden, doordat onder andere door haar inkomen een school kan bestaan. Het was fijn dat we op deze manier de lokale bevolking konden ondersteunen, maar zelf ook een leuke Afrikaanse ervaring rijker waren.

De laatste dag stond de terugreis op de planning, maar daarvoor nog een hike (wandeling) van 2 uur door het tropisch regenwoud. In dit regenwoud zouden we namelijk kans hebben op chimpansees te vinden. Dit is gelukt, al bleven ze veilig hoog in de bomen.

We beseffen ons goed dat het lezen van een verhaal lang niet zo indrukwekkend is als de safari zelf. Om die reden raden we iedereen aan het zelf eens te ondervinden ;) HET IS FANTASTISCH!

Lake Bunyonyi

Meteen de zaterdag na onze safari zijn we samen met een groep van andere vrijwilligers en onze coördinatoren Frank en Joris naar Lake Bunyonyi gegaan. Dit weekend stond in het teken van ‘relaxen en genieten’. Dat hebben we gedaan! We verbleven op een prachtig eiland midden in het meer. Hier hebben we lekker gezwommen en spelletjes gedaan met elkaar. Voor de mensen die behoefte hadden aan bijkomen was dit de perfecte gelegenheid.

Wat zo leuk was tijdens de rit van 7 uur, is dat je het landschap zo duidelijk ziet veranderen. Je blijft je ogen uitkijken, ondanks dat we hier al 2,5 maand zijn. Dit komt goed uit, aangezien 7 uur best wel een lange zit is!

Op de terugreis zijn we gestopt op de evenaar. De evenaar loopt onder andere door Oeganda en door onze reis naar het zuiden kwamen we langs dit punt. Na een paar leuke foto’s zijn we weer verder gegaan, aangezien iedereen een beetje moe was van de hele gezellige avond van de dag ervoor.

Stage op het project ‘Nafasi’

Toen we na een week op het project terugkwamen, merkten we dat we de kinderen wel gemist hadden. Na onze week vakantie, waarin we enorm hebben genoten, voelde het ook weer goed om terug te zijn op het project.

We zijn er achter gekomen dat de oudste kinderen er enorm van genieten om voorgelezen te worden. Dit is ook nog eens hartstikke goed voor onder andere hun taalontwikkeling, dus dat willen we graag stimuleren. We nemen dus de tijd om elke ochtend even een verhaaltje te lezen. Het is zo leuk om te merken dat ze hier zo enthousiast van worden. De kinderen die we voorlezen zijn tussen de 1,5 jaar en 2 jaar oud. Ze kunnen nog niet zo goed praten en al helemaal weinig in het Engels, maar wanneer we de woonkamer inkomen roepen ze: ‘Book, book, book!’. Ook leren ze onze namen, wat ook heel leuk is om te merken. Zo horen we regelmatig door de gangen: ‘Auntie Jenny (Janine), Auntie Coolie (Corine), where are yooou?’.

De kinderen verblijven maar tijdelijk op Nafasi, aangezien het een crisisopvang is. We merkten dat ze erg huiverig zijn voor nieuwe mensen of nieuwe situaties. Aangezien ze na een tijdje weer terug moeten naar een thuissituatie, is het wel belangrijk dat ze wennen aan deze nieuwe situaties. Om die reden nemen we de peuters wel eens mee op een ‘adventure’. We gaan dan een stukje lopen buiten het terrein van Nafasi. Voor de een is dit nog spannender dan voor de andere, maar we merken zeker al vooruitgang. Wanneer ze schoentjes aan krijgen weten ze al hoe laat het is en beginnen ze enthousiast te juichen. Het is leuk om de vooruitgang op te merken. Dit maakt dat we het gevoel hebben echt nuttig werk te verrichten, onder andere door deze ‘adventures’.

Aftellen?

Aankomende maandag, 16 april, zitten we al weer op de helft van onze reis. De afgelopen weken zijn zo ontzettend snel gegaan. We worden dan ook helemaal niet blij als we horen dat de tweede helft nog sneller zal gaan! We genieten hier nog enorm en zijn zeker nog niet bezig met aftellen. We zitten op onze plek en zijn nog lang niet met ons hoofd in Nederland.

Gestelde vragen

Ten eerste: wat ontzettend leuk dat een aantal van jullie de moeite hebben genomen om op de vorige blog te reageren met vragen. Hieronder zullen we deze vragen beantwoorden.

‘Hoe ziet een zondag er voor jullie uit?’

Oeganda is een christelijk land. Het grootste deel van de bevolking, 80%, is christelijk. Om die reden worden er op ongeveer elke hoek van de straat kerkdiensten gehouden. Wij hebben ook een kerk gevonden waar we ons goed bij voelen. We zijn zelf allebei christelijk opgevoed en we vinden het belangrijk om dit dichtbij ons te houden, ook al zijn we zo ver weg van huis. Om die reden bezoeken we regelmatig een kerkdienst op zondagochtend. Aangezien deze kerk een eindje van ons huis is, namelijk midden in de stad Kampala, spenderen we de rest van onze tijd op zondag meestal ook in de stad.

‘Hoe zijn de sanitaire voorzieningen?’

Goed! We hebben in ons huis twee badkamers met goed werkende wc’s en douches. Wanneer we op reis gaan komen we wel regelmatig op plekken waar de voorzieningen iets minder zijn, lees: een gat in de grond en een koude douche. Nu hebben wij hier helemaal geen moeite mee en vinden we het juist leuk om deze ervaringen op te doen, aangezien de lokale bevolking ook zo leeft. We zijn tenslotte in Afrika!

‘Hoe redden jullie je met de taal? Spreekt de lokale bevolking Engels?’

In Oeganda worden er verschillende regionale talen gesproken. In onze regio is dit ‘Luganda’. Naast deze regionale talen is het Engels gelukkig de voertaal. Dit maakt dat wij ons goed kunnen redden wat betreft de taal. Alleen wanneer wij op ‘field trip’ naar de afgelegen dorpen gaan komt het voor dat de mensen geen Engels spreken. Gelukkig zijn we hier nooit alleen en kunnen we altijd vragen of onze collega’s willen vertalen. Wel merken we dat de bevolking onderling veel in het Luganda praat. Dat maakt dat we ons zelf actief moeten opstellen wanneer we deel willen nemen aan het gesprek. We zullen zelf met vragen moeten komen, die door de mensen dan in het Engels beantwoordt zullen worden, waardoor we deel zijn van het gesprek.

We vonden het heel leuk om jullie vragen te beantwoorden. Mochten er nog meer vragen zijn, reageer gerust hieronder!

Bedankt voor het lezen van deze vierde blog. Het was een lang verhaal, maar we hebben dan ook zo veel leuke dingen mee gemaakt. Tot de volgende keer!

Groetjes Corine en Janine

Ps. Onze huisgenoten willen ook aandacht :) Lieke en Maria, jullie zijn schatten en we gaan jullie heel erg missen als jullie over 1,5 week weg gaan!